EĞİTİM:VOLEYBOLDA DÜŞME SIÇRAMALARI (Derinlik Sıçramaları, Pliometrik Sıçramalar)

VOLEYBOLDA DÜŞME SIÇRAMALARI (Derinlik Sıçramaları, Pliometrik Sıçramalar)

Oyuncu bir platformdan (kutu, sandalye, sıra, vs.) aşağı atlar ve yere indikten hemen sonra mümkün olduğunca yükseğe sıçrar. Platformun yüksekliği, zemin teması çok kısa olacak şekilde bireysel olarak seçilmelidir. Yere inme ve havalanma tek bir hareket oluşturur ve topuklar yere değmez. Not: Bu egzersiz sadece fiziksel olarak iyi hazırlanmış ve sıçrama egzersizlerini daha önce uzun süre yapmış sporcular içindir. . Yazar sıçrama yüksekliğini geliştirmek için top ve Voleybol becerileri kullanmadan yapılan egzersizlerden pek hoşlanmıyor; çünkü bu tür sıçrama egzersizlerinin beceri ve taktik antrenmanlarında birçok sıçramaya ek olarak çalışılması gerekir. Bu egzersizler zaten kapsamlı beceri ve taktik antrenmanlar nedeniyle aşırı kullanım tehlikesi alında olan eklemlere, sinirlere ve bağlara fazladan yüklenilmesine yol açar. Genelde sıçrama yüksekliğini birkaç santimetre geliştirmek için bir sürü zaman ve çaba boşa harcanmış olur. Beceri mükemmelliğinin geliştirilmesi harcanan aynı zaman genel performans açısından daha iyi sonuçlar alınmasını sağlayabilir. Bu özellikle 18 (bayanlar) ve 20 (erkekler) yaş üstü üst düzey oyuncular için geçerlidir. Çoğu durumda özellikle daha büyük oyuncularda artan sıçrama yüksekliği hücum ve blok becerilerine entegre edilemez; çünkü bu becerilerin teknikleri zaten iyice yerleşmiştir. Son olarak, topsuz egzersizler oyunculara Voleybol becerileriyle birlikte yapılan sıçrama antrenmanına oranla daha az motivasyon sağlıyor. Yılda en az bir kez gerçek müsabakalarda hareket yüksekliğini ölçmenizi ve sonucu antrenmanda test edilen maksimum sıçrama yüksekliğiyle karşılaştırmanızı öneririz. Genelde oyuncular ne antrenmanda, ne de maçlarda sıçrama kapasitelerinden tam olarak yararlanırlar. Maçlarda bir testteki maksimum yükseklik değil, ortalama hareket yüksekliği belirleyicidir. Antrenman değerlendirmelerimiz sırasında üst sınıf oyuncular için ortalama hareket yüksekliğini bir testte geliştirilen maksimum sıçrama yüksekliği aracılığıyla değil de sıçrama dayanıklılığı aracılığıyla geliştirmenin daha kolay ve etkili olduğunu gördük. Yüksek sıçrama kabiliyeti büyük oranda doğuştan var olan bir kabiliyettir. Bu nedenle sıçrama yüksekliğini antrenmanla artırma olasılığı genelde kısıtlıdır ve yüksek sıçrama yeteneğine sahip olmadığı açıkça belli olan bir oyuncunun sıçrama dayanıklılığını geliştirmek daha kolaydır ve daha az zaman gerektirir. Araştırmalarımıza göre üst sınıf oyuncular bir maçta neredeyse tüm hareket yüksekliği (top temas yüksekliği) kapasitelerini kullanarak yalnızca % 15 – 25 oranında smaç vurur ya da blok yaparlar ve smaçların ya da blokların % 50’si topa ortalama yükseklikte temas edilir, top temaslarının % 25’i ise daha alçakta meydana gelir. Tüm maçın ortalama hareket yüksekliği ve maç sonucu arasında maksimum hareket yüksekliği ve maç sonucu arasındaki bağıntıdan daha yüksek bir bağıntı olduğunu gördük. En yüksek bağıntı netice setindeki hareket yüksekliği ve maç sonucu arasında bulundu. Maçlar sırasında tüm oyuncuların hareket yüksekliğini ölçmek için basit ama zaman gerektiren bir ölçüm yöntemi kullandık: Her oyuncunun bileklerini renkli bir bantla işaretledik. Sahanın gerisine bir platform üzerine lens yüksekliği 2.50 metre olan bir video kamera yerleştirdik ve maçı kaydettik. Maçtan sonra ölçümü kolaylaştırmak için monitörün önüne konulan bir maskı kullanarak video kaydındaki her bir hareketi tek tek değerlendirdik. Kaynak: Dr.H.BAACKE